کریپتوکرانسی

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو واژه کریپتو به معنی رمزنگاری (crypto) و کارنسی به معنی ارز (currency) تشکیل شده است. رمز ارز (ارز رمزپایه یا ارز رمزنگاری شده)، یک ارزدیجیتال یا ارز مجازی است که از علم رمزنگاری برای امنیت شبکه و معاملات استفاده می‌‌کند. به دلیل این ویژگی امنیتی، جعل این نوع ارزها دشوار و تقریباً غیرممکن است.

بسیاری از رمز ارزها از سیستم‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین استفاده می‌کنند؛ بلاک چین یک دفترچه ثبت سوابق است که بین تمام اعضای شبکه پخش شده است و همه اعضای به اطلاعات این دفترچه دسترسی دارند.

 

تفاوت کریپتوکارنسی با ارز دیجیتال

 

بسیاری تصور می‌کنند تمامی ارزهای دیجیتال، رمز ارز یا کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) هستند. در واقع رمز ارزها یا ارزهای رمزپایه، یکی از انواع ارز دیجیتال هستند که توسعه‌دهندگان آن‌ها با استفاده از فناوری رمزنگاری، امنیت معاملات آن‌ها را ارتقا داده‌اند و امکان جعل و تقلب در این سیستم‌ها را تا حد بسیار زیادی کاهش داده‌اند.

این ارزها مبتنی بر فناوری غیر‌متمرکز و توزیع شده بلاک چین هستند. بلاک‌ها دفتر کل‌های توزیع شده‌اند که توسط هیچ نهاد، سازمان یا گروهی کنترل و اداره نمی‌شوند و تمامی پروتکل‌ها و فرایندهای در این شبکه‌ها میان همه اعضای آن‌ها توزیع شده و قابل‌مشاهده است. تراکنش‌ها، در بستر بلاک چین بدون نیاز به واسطه‌‌ها و از طریق فرایندهای همتا به همتا یا نظیر به نظیر (Peer To Peer)، انجام می‌شوند. ارزهای رمزنگاری شده از تمامی ویژگی‌های شبکه بلاک چین بهره می‌برند و امکان انجام فرایندها و تراکنش‌های مالی را بدون نیاز به واسطه‌ها و به‌صورت کاملاً شفاف، فراهم کرده‌اند.

تاریخچه کریپتوکارنسی

از اواخر دهه ۹۰ میلادی تلاش‌های متعددی برای راه‌اندازی پروژه‌های ارزدیجیتال صورت گرفته است. ای-گلد (E-Gold)، ریزرو لیبرتی (Liberty Reserve)، بیت گلد (Bitgold) و بسیاری پروژه‌های ناموفق دیگر، نمونه‌هایی از تلاش‌های فراوان برای راه‌اندازی پروژه‌های امروزی ارز دیجیتال هستند که هیچ‌یک از این پروژه‌ها نتوانستند جایگاه مناسبی را کسب کنند و در مدت زمانی کوتاه تعطیل شدند.

تا این‌که در سال ۲۰۰۸، توسط شخص یا گروهی ناشناس با نام “ساتوشی ناکاموتو” (Satoshi Nakamoto)، ارزدیجیتال بیت کوین از طریق یک وایت پیپر به دنیا معرفی شد و دنیای ارزهای دیجیتال را به‌طور کلی متحول کرد. بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که از فناوری‌های بلاک چین و رمزنگاری، در پروژه‌ی خود استفاده کرد و در سال ۲۰۰۹ اولین کوین‌های آن استخراج شدند. می‌توان گفت پس از معرفی بیت کوین بود که دنیا با ارزهای دیجیتال آشنا شد.

رمز ارزها چگونه تولید می‌شوند؟

مبنای وجودی رمز ارز، ریاضیات و علوم کامپیوتر است که برای امنیت اطلاعات و انتقال پول مورد استفاده قرار گرفته است. در واقع، رمز ارزها یک رشته کد هستند که بر روی یک دفتر عمومی مشترک ثبت می‌شوند. به این دفتر ثبت عمومی، بلاک چین گفته می‌شود که سوابق کل تراکنش‌ها را از روز اول ثبت می‌کند و به صورت مداوم به روزرسانی می‌شود. به کسانی (یا دستگاهی) که به تولید رمز ارز مشغول‌اند، ماینر (miner) و به این فرآیند، ماینینگ یا استخراج (mining) گفته می‌شود.

هر بار که ماینرها معادلات پیچیده ریاضی را حل می‌‌کنند، یک بلاک به بلاک چین در شبکه اضافه می‌‌شود. استخراج رمز ارزها یک فرآیند دشوار است که به دستگاه‌هایی با قدرت محاسباتی بسیار بالا نیاز دارد.

یک رمز ارز مانند بیت کوین از شبکه‌ای از peer (همتا) تشکیل شده است ( شبکه همتا به همتا) و هیچ واسطه‌ای (مانند بانک‌­ها) در این شبکه وجود ندارد. هر peer، گذشته و سابقه تمام معاملات ثبت شده را در خود نگه می‌دارد؛ بنابراین تراز هر حسابی هم در آن موجود است.

تایید معاملات رمز ارزها توسط ماینرها

تایید معامله یک مفهوم با اهمیت در رمز ارزها است؛ به طوری که می‌توانیم بگوییم اهمیت رمز ارزها به خاطر تاییدی است که اتفاق می‌افتد. تا زمانی که یک معامله تأیید نشود، نمی‌توان تشخیص داد که واقعی است یا جعلی. زمانی که یک معامله تائید شود، غیر قابل تغییر خواهد بود؛ مانند این است که روی سنگ حک شده باشد و دیگر جعل و لغو آن میسر نیست.

فرآیند کاری ماینرها به صورت زیر است:

. دریافت معاملات

. تأیید و مهر و موم کردن معاملات

. پخش معاملات در شبکه

از آنجایی که این کار برای ماینرها شغل محسوب می‌شود، بنابراین برای این کار باید دستمزدی هم به آنها پرداخت شود. دستمزد ماینرها در ازای کاری که انجام می‌دهند، رمز ارزی مانند بیت‌ کوین است (پاداش استخراج).

انواع رمز ارزها

رمز ارزها به دوسته‌ی کلی کوین و توکن تقسیم می‌شوند که تفاوت این دو دسته نیز به بلاک چین‌های این رمز ارزها مرتبط است. کوین یک رمز ارز با بلاک چین اختصاصی است. معروف‌ترین کوین موجود در بازار، بیت کوین  است. اما توکن یک رمز ارز  است که بلاک چین اختصاصی ندارد و بر بستر بلاک چین کوین‌های دیگر راه‌اندازی می‌شود. 

دسته‌ای دیگر از رمز ارزها نیز به نام استیبل کوین وجود دارد. استیبل کوین‌ها رمز ارزهایی با ارزش ثابت هستند و در نوسانات بازار ارزش آن‌ها تغییر نمی‌کند. هدف از پیدایش این کوین‌ها حفظ دارایی دیجیتال کاربران هنگام نوسانات شدید بازار است. به‌نوعی می‌توان گفت استیبل کوین به‌منظور مقاومت در برابر نوسان‌های ذاتی بازار کریپتوکارنسی پدید آمده است. تتر یک استیبل کوین است و تتر ERC 20 بر پایه بلاک چین اتریوم و تتر TRC20 بر پایه بلاک چین ترون، از مطرح‌ترین تترهای بازار ارز دیجیتال هستند.

پس از ورود به دنیای ارزدیجیتال بدون شک بارها و بارها با عبارت آلت کوین مواجه خواهید شد. اما آلت کوین چیست؟ اشاره کردیم که بیت کوین نخستین رمزارز معرفی شده به دنیای اقتصاد دیجیتالی بود. پس از معرفی بیت کوین، پروژه‌های ارز دیجیتال متعددی با اهداف و نام‌های مختلف راه‌اندازی شدند. به تمامی این ارزهای دیجیتال یا رمز ارزهایی که پس از بیت کوین به صنعت کریپتوکارنسی راه پیدا کردند، آلت کوین گفته می‌شود..‌‌.