• روغن را نمی‌توان به راحتی از بین برد و تنها قابلیت آلوده پذیری را دارد و به راحتی توسط حلال‌های دیگر آلوده می‌شود.این ویژگی باعث می‌شود قابلیت بالقوه برای جذب آلودگی داشته باشد و نباید اجازه داد که وارد محیط زیست شود. تنها راه و بهترین گزینه بازیافت است بصورتی که به حالت اولیه برگردد و بتوان از آن استفاده مجدد کرد. برای تولید روغن موتور حداقل ۸ نوع افزودنی اضافه می‌شود و این افزودنی‌ها پس از بازیافت بصورت قیر بدست می‌آید. در ایران تعداد کمی از شرکتها از این آسفالت باقی مانده فرآیند استفاده می‌کنند و بیشتر شرکتها تصفیه به دفن غیر اصولی می‌پردازند، که موجب آلوده کردن محیط زیست می‌گردد. اما ارزش این آسفالت زیاد است و می‌توان از آن بخوبی استفاده و دارای ارزش اقتصادی بالای می‌باشد
شاخص های سرمایه گذاری در این کسب و کار:
ظرفیت تولید: ۱۰۰۰۰ تن در سال
نرخ برابری دلار: ۲۶۰۰۰ تومان
مساحت زیربنا: ۲۷۰۰ متر مربع
هزینه تجهیزات: ۸۰ میلیارد تومان
تعداد اشتغال: ۴۱ نفر
نرخ بازدهی داخلی: ۳۴ درصد
مدت زمان بازگشت سرمایه: ۳ سال
مزیت ها و نقاط قوت:
-بازدهی اقتصادی بالا
-هزینه کمتر تصفیه نسبت به دفع روغن سوخته
-جلوگیری از خروج ارز
-تکنولوژی دردسترس
موانع و مشکلات:
-بازار رقابت بالا
-قاچاق روغن سوخته
-وجود تقلب در عرصه روغن سوخته
-عدم سازماندهی واحدهای جمع آوری
• از آنجا که بازیافت روغن‌های پایه به عنوان مادر همه روغن‌ها علاوه بر مزایای متعدد زیست محیطی، از خروج ارز از کشور جلوگیری می‌نماید. همچنین تولید محصول صادرات محور استاندارد به منظور حضور در بازارجهانی یکی از راهبردهای مهم تداوم و توسعه تولید و تثبیت جایگاه این فعالیت در بازار به شدت رقابتی بین‌المللی به شمار می‌آید.در بخش عرضه تا پایان سال ۱۳۹۹ تعداد ۶۲۶ مجوز به منظور تصفیه اول و مجدد روغن پایه و موتور در کشور صادر شده است که از این تعداد ۳۸۹واحد با دارا بودن پروانه بهره‌برداری صنعتی و سرمایه‌گذاری ۲۲۳۶میلیارد ریال و به ظرفیت اسمی ۸۰۹۶هزار تن در سال مشغول فعالیت هستند. از این تعداد ۲۳۴بنگاه با ظرفیت ۴۸۴۹تصفیه مجدد روغن پایه و موتور فعالیت می‌نمایند که غالبا از فرایند تصفیه اسیدی استفاده می‌کنند.
• محصولات حاصل از بازیافت به کشور افغانستان صادر و مابقی در واحدهای مکمل به عنوان خوراک جهت تولید سایر روغن‌ها استفاده می‌شود.
