• زنبورداری در ایران به دوره هخامنش باز می گردد. در آن زمان مردم از عسل به عنوان یک ماده شیرین غذایی و دارویی استفاده می کردند. بعدها نیز با پیشرفت پرورش زنبورعسل در اروپا و آمریکا، کندوهای مدرن و ملکه های هیبرید وارد کشور ما شدند و علاقه مندان بسیاری در نقاط عسل‌خیز کشور، واحدهای بزرگ صنعتی پرورش زنبورعسل را ایجاد کردند. در حال حاضر در اکثر مناطق خوش آب و هوا و مستعد ایران، پرورش زنبور عسل با کندوهای بومی و مدرن رواج دارد.
شاخص های سرمایه گذاری در این کسب و کار:
ظرفیت پرورش: ۲۵۰ کندو
میزان تولید: ۲۵۰۰ کیلوگرم در سال
نرخ برابری دلار: ۲۳۰۰۰ تومان
مساحت زیربنا: ۳۵۰۰ متر مربع
سرماهی ثابت: ۳۸۰ میلیون تومان
تعداد اشتغال: ۲ نفر
نرخ بازدهی داخلی: ۳۵ درصد
مدت زمان بازگشت سرمایه: ۳ سال
مزیت ها و نقاط قوت:
-استقبال بالا بازار جهانی از عسل ایرانی
-شرایط مناسب آب و هوایی کشور برای زنبور داری
-امکان شروع کار با سرمایه اولیه نسبتا کم
-امکان تولید با کیفیت بالا و قابل رقابت در بازار جهانی
-سرانه مصرف بالا
موانع و مشکلات:
-فقدان صنایع تبدیلی و بستع بندی
چند ارگانی بودن امور زنبور داری
-مشخص نبودن بازار فروش و عدم قیمت گذاری و درجه بندی مشخص
-وجود عسل تقلبی در بازار
-افزایش قیمت شکر
• ایران از لحاظ عملکردی رتبه ۷۱ را در جهان داراست ولی از لحاظ میزان تولید رتبه نهم را به خود اختصاص داده است.بیشترین آمار صادرات عسل ایران در سال به ۲ هزار تن می رسد.این در حالی است که طی سال‌های گذشته این آمار در برخی موارد به ۵ هزار تن صادرات نیز رسیده است.کیفیت، بازاریابی و بسته‌بندی عمده‌ترین مشکل و موانع صادرات عسل کشور است.در حال حاضر ایران با ۵ میلیون و ۱۰۰ کلونی ۵٫۳۵ درصد کلونی‌های دنیا را دارد که از اینها سالانه ۴۵ هزار تن یعنی ۳٫۲ درصد کل عسل دنیا استحصال می‌شود
• مصرف جهانی عسل در دنیا ۲۳۵ گرم در سال اما در کشور ما حدود ۶۰۰ گرم در سال است،اگر چه نسبت به دنیا وضعیت بهتری داریم اما نسبت به کشورهای توسعه یافته که سرانه مصرف آنها یک الی دو کیلوگرم در سال است وضعیت مطلوبی نداریم.علت پایین بودن سرانه مصرف جهانی عسل کشورهایی مانند آفریقا است که عسل در آنها تولید نمی‌شود.
